Voor het verdelen van belastingen tussen verschillende landen zijn er afspraken vastgelegd in bilaterale belastingverdragen. Bij thuiswerken houdt dit in dat een werknemer die in het buitenland woont en thuiswerkt voor een Nederlandse werkgever, belasting moet betalen in het buitenland voor het gedeelte dat thuis wordt gewerkt. Het salaris moet dan worden verdeeld in een deel dat in Nederland wordt verdiend en een deel dat in het land van verblijf wordt verdiend. Dit heet ook wel de salary split.
De salary split zorgt voor een toename van de administratieve lasten. Er moeten aangiften gedaan worden in twee landen en er moet een administratie worden bijgehouden van de dagen waarop er thuis wordt gewerkt. Bovendien kan het verdelen van het salaris en het belasten in twee landen leiden tot onzekerheid over de gevolgen voor het netto-inkomen.
Als (gedeeltelijke) oplossing voor de problemen bij thuiswerken wil Nederland een drempelregeling voor thuiswerkende grenswerkers opnemen in de belastingverdragen. Bijvoorbeeld door het vaststellen van een maximum aantal dagen dat een werknemer buiten Nederland thuis kan werken zonder dat de belastingheffing naar het buitenland verschuift.
Nederland heeft het afgelopen jaar onderhandeld met België over een dergelijke drempelregeling in een belastingverdrag. Helaas heeft dit nog niet geleid tot concrete wijzigingen in het belastingverdrag. De onderhandelingen worden binnenkort voortgezet.
Ook met Duitsland vinden nog onderhandelingen plaats. Het lijkt erop dat op korte termijn alleen een drempelregeling mogelijk is met een lage limiet voor het aantal dagen. Het streven is om de onderhandelingen hierover in de eerste helft van 2024 af te ronden.
Let op! In internationaal verband (EU en OESO) wordt er ook gesproken over mogelijke oplossingen. Er is nog geen duidelijkheid of dit op korte termijn zal leiden tot concrete afspraken. De staatssecretaris zal de Tweede en Eerste Kamer informeren over nieuwe ontwikkelingen.
Vanaf 1 juli 2023 is er wel meer duidelijkheid gekomen over de sociale zekerheid op basis van de EU Kaderovereenkomst. Kort gezegd betekent dit dat de toepasselijke socialezekerheidswetgeving niet verandert zolang een werknemer maximaal 50% van de totale arbeidstijd in zijn woonland thuiswerkt voor een werkgever die in een ander land is gevestigd.